Straks start in het zuiden van het land de vakantieperiode. Vakantie komt van het Latijnsewoord ‘vacare’ en betekent zoveel als vrij gekomen, leeg geworden. Denk aan een baan die vacant is. En dat er een vacature is. Boven de zijpoort van de Benedictijnenabdij in Egmond-Binnen staat: “Deo vacare”: ‘voor God vrij zijn’. Zo willen de monnikenleven; niet zomaar vrij van alles en iedereen. Vrij van het vele dat een mens bezet. Zij worden leeg om vrij te zijn vóor de Ene: vrij te zijn voor God. In hundagelijks bidden en werken zijn de monniken altijd thúis op vakantie: bezig leeg te worden om voor God vrij te zijn.
Soms kun je dat op je vakantie meemaken: dat je door de eenvoud van een vakantie-huisje, door de gezellige sfeer in een dorp, de hartelijkheid van mensen, door de stilte van een bos of het zien van de zee, echt tot jezelf komt. Of als je een kerk of een kapel binnenloopt en een kaarsje opsteekt. Eigenlijk kent onze kerk geen vakantietijd. Het kerkelijk jaar gaat gewoon verder, zoals de dagen en weken van het jaar. We blijven vieren en samen komen rond de Eucharistie en Gods Woord. Misschien wel heel toepasselijk in deze vakantieperiode: tenslotte gaan velen in deze rustige tijd op zoek naar herbronning: even afstand nemen om na de vakantie weer enthousias taan de slag te gaan, even uit de dagelijkse dingen om je opnieuw te laten raken door het kleine en onbekende… Misschien mag in deze periode het evangelie ons blijven raken. Of het nu in onze eigen kerken of kerkgeledenheden is, of ergens anders in binnen- of buitenland.
Laten we genieten van deze vakantieperiode en ons laten raken en inspireren: nieuwe kracht op doen voor een nieuwe werkjaar. Dat de warmte van Gods liefde ons mag verwarmen. Ik wens U een goede vakantieperiode.
Kapelaan Slaven