Beste parochianen,
Het is eind september en begin oktober een interessante kerkelijke tijd. In één week vieren we veel feesten.
Het begint met onze hemelse helpers, de engelen. Allereerst vieren we op 29 september het feest van de aartsengelen Michael, Rafael en Gabriel en op 2 oktober het feest van onze engelbewaarders. Als katholieken geloven we dat we allemaal een bewaarengel hebben, die ons niet alleen lichamelijk wil beschermen, maar ook geestelijk. Hij is steeds bij ons. We kunnen hem aanroepen in nood. We kunnen onze engelen naar elkaar toesturen, om boodschappen over te brengen. Zij zijn de bemiddelaars tussen mensen bij uitstek. Dit is niet een vroom verzinsel. Iemand die engelverhalen verzameld heeft was de Haarlemse huisarts Hans Moolenburgh (1925-2018), die er twee boeken over schreef: Engelen. Als beschermers en als helpers der mensheid, Ankh Hermes, 1983 en Een engel op je pad. Honderd en een engelenervaringen, Ankh Hermes, 1991. De aartsengelen zijn van een hogere soort, en machtiger. Zij worden in heel moeilijke situaties en grote noden aangeroepen. Probeer maar eens uit! Maar probeer met name naar hun stem in je hart te luisteren!
Dan hebben we op 1 oktober het feest van een zuster karmelites die maar 24 jaar oud is geworden, de H. Theresia van Lisieux (1873-1897). Ze heeft de zogenaamde “kleine” weg gevonden: die van de genade. Ze voelde zich altijd klein en zwak en was vaak ziek, maar ze geloofde in de kracht van Gods kracht en liefde, die ze vergeleek met een lift (die waren toen net uitgevonden). God tilt je boven je eigen kunnen uit. Haar les aan ons allen, die zo druk bezig zijn, is dat we het niet allemaal zelf hoeven te doen. Neem je toevlucht tot Jezus en zijn H. Moeder. Ze houden zoveel van je! Je staat er niet alleen voor!! Toe, probeer het eens!
Tot slot vieren we uiteraard op 4 oktober het feest van St. Franciscus (1181-1226), die ook jong stierf (45). Omdat hij zo van Gods natuur en bijzonder ook van dieren hield, wordt er op de verjaardag van zijn geboorte in de hemel speciaal aandacht besteed aan dieren. Hij was helemaal verliefd op God. Als jongeman was hij flierefluiter geweest, maar de ontmoeting met zieken en Jezus’ stem dit tot hem sprak in het ve-r-vallen kerkje van San Damiano, vlak bij Assisi: “Herbouw mijn Kerk”, deed hem alle aarzelingen en menselijk opzicht verliezen. Hij gaf zich in totale armoede aan Christus, verzorgde de armen en zieken, en ging al predikend heel blij rondtrekken. Hij kreeg veel volgelingen. In de middeleeuwen hadden we in Maastricht al drie kloosters. Paus Franciscus heeft zich naar hem genoemd. Nu is er in Maastricht helaas nog maar één Franciscaan over, pastor Mattie Jeukens van de O.L. Vrouw van Lourdeskerk. Wie van jullie jongeren van nu wil niet ook Franciscaan of Franciscanes worden? Dan kun je je leven lang werken aan het milieu en een goed leefklimaat en proberen mensen die het moeilijk hebben blij te maken! Ga maar eens praten met pater Mattie!
(Pastoor Everard de Jong)